Een feestdis ter ere van Zijn Vader, een afscheidsmaal ter ere van Zijn vrienden.  Zij beseften niet dat, met dit gebruikelijke diner, het moment  van het afscheid voor hen was aangebroken en de tijd van Zijn laatste opdracht, het drinken van de bittere wijn, zijn aanvang nam.

Neem plaats aan Zijn tafel.  Eet en drink samen met het aangeboden brood en de wijn, het vlees en bloed van het Offerlam, het Offerlam dat zichzelf vrijwillig aanbood tot verzoening van de grote schare kinderen met Zijn Hoogheilige Vader,  de God der eeuwen.  Het besef en de zekerheid over het verraad door een vriend dat de intocht van Zijn lijden inluidde,  drong door als een snerpend zwaard en verwondde Zijn hart tot bloedens toe.

Judas was een voorganger van velen.  Door een kus verraadde hij zijn Vriend.  Door een kus onttroonde hij zichzelf van de aangeboden bevoorrechtte plaats aan Zijn zijde in het Vaderlijk  paleis in het eeuwige Paradijs.  Door een kus verraadde Hij zichzelf en de waarden, die doorheen Hem gedurende de driejarige tocht van onderricht en zelfverloochening de zijne waren geworden.  Door een kus werd hij door de wereld gebrandmerkt en zijn naam werd voorgoed verbonden aan negatieve impressies, aan verraad van vriendschap en aan misbruik van vertrouwen. Judas Iskariot’s naam werd negatief.  Hijzelf werd negatief door zijn negatieve daad.
 
En vaak denk ik: Ach Jezus toch,  ondanks dit alles heb ik medelijden met hem.  Er moest toch gebeuren wat geschreven stond.  Had Judas een keuze?  Werd hij geboren om als verrader te sterven? Ik denk hierbij aan Zijn woorden:
‘Wat gij te doen hebt, doe dat spoedig (Joh. 13, 27b)
‘voer de Satan in hem (Joh. 13, 27a)
‘Maar dat alles is geschied opdat de schriften in vervulling zouden gaan (Matt. 26,54)
 
En toch, ondanks dat alles staat beschreven betekent dat nog niet dat het ook volledig is voorbereid. De gang van zaken werd voorgeschreven, ingegeven aan de profeten, omdat Zijn Vader de toekomstige handelingen en gedachten kent van ieder mensenkind, zelfs van diegenen die nog geboren moeten worden.  De vrije wil blijft onder alle omstandigheden gehandhaafd omdat het een bijzondere liefdesgift is van een liefhebbende Vader aan Zijn kinderen, ontsproten uit een Goddelijke wilsbeschikking.  Judas Iskariot had zoals ieder mens een vrije wil.  De zondige gedachte werd geboren uit deze vrije wil, niet omdat dit hem werd opgelegd om de schrift te vervullen.  De schriften zouden hoe dan ook vervuld worden.  Judas heeft zichzelf vrijwillig aan verraad overgeleverd.  Het verraad stond niet borg voor de vervulling maar was oorzaak van aftakeling van reeds verworven rechten door een driejarige leergang in de mystiek en in de waarachtigheid van een Godsbestaan.  Het was niet alleen het verraad aan de Godmens maar tevens verraad van een vertrouwenspositie, verraad van een diep uitgebouwde vriendschap, verraad aan het onderricht dat hij sinds zijn ontmoeting met Jezus steeds voor waar had genomen.  Een driedubbel verraad dat hem noodlottig werd.  Hij kon het zelf niet verwerken, niet dragen.  Vandaar dat het hem noodlottig werd.
 
‘Judas Iskariot die Hem verraden heeft. (Matt.10, 4)
‘Wat wilt gij mij geven als ik Hem u in handen geef. (Matt. 26,15)
Judas kreeg wroeging en ging naar de hogepriesters: ik heb misdaan door onschuldig bloed te verraden, maar zij antwoordden ‘dat is uw zaak’. Hij gooide de zilverlingen in de tempel, liep weg en verhing zich. ( De hogepriesters raapten de zilveringen op en omdat het bloedgeld was mochten zij het niet voor de tempel gebruiken.  Zij besloten er het land van de pottenbakker voor te kopen. (Matt. 27, 3-7)
 
In Handelingen 1, 18 staat dan weer . Deze nu (Judas) heeft zich met het loon een stuk grond verworven.  Hij stortte voorover en al zijn ingewanden kwamen er uit .
Deze akker wordt Aledama, dit is de bloedakker, genoemd.

En toch houdt het me bezig, toch denk ik dan wij niet mogen oordelen over Judas, het komt niemand toe Judas te veroordelen.  Het is een harde les voor hem, maar hij toonde wroeging en had verdriet na de daad, toen hij besefte wat hij gedaan had.  Wat is er gebeurd?  Waarom heeft Judas plotseling deze beslissing genomen.  Sommigen zeggen dat Hij wou aantonen dat Jezus zichzelf kon redden en dus God was.  Anderen dan weer dat hij niet in de vriendenkring van de apostelen hoorde omdat hij van een verder afgelegen plaats kwam en tevens penningmeester was.   Uit de woorden ‘hij onttroonde zich van de voor de apostelen bevoorrechte plaats’ kan men niet opmaken dat er geen vergiffenis voor hem was, dat hij nooit zou opgenomen worden in het Eeuwig Paradijs.  Ik veronderstel gewoon dat de andere apostelen hun bevoorrechte plaats behouden en bij Judas alleen ‘bevoorrecht’ werd afgenomen.   Zie nu Petrus, die heeft Jezus ook verloochend.  Aan het kruis stond alleen Johannes, de andere apostelen waren allen op de vlucht geslagen.
 
Judas werd  vervangen door Matthias die waarschijnlijk de bevoorrechte plaats van Judas kreeg.   (Handelingen 1,26).    Jezus had de twaalf immers een  bevoorrechte plaats in de hemel beloofd.
 
Apocalyps 21, 14: Over het nieuwe Jeruzalem
De stadsmuur had twaalf grondstenen en daarop de twaalf namen van de twaalf apostelen van het lam. Neem dus aan dat die twaalfde Matthias is en niet Judas.  Wanneer een priester de namen van de apostelen opnoemt is de twaalfde Matthias en niet Judas.

Ik geloof vast in Gods barmhartigheid, in Gods goedheid en mateloze liefde voor allen.  Wij zijn soms te haastig om ons oordeel te vellen en het komt ons niet toe om te oordelen.  Vandaar misschien de woorden: door een kus werd hij voor de wereld gebrandmerkt en werd zijn naam negatief.  Die naam is nog steeds negatief.
 
Ik heb ergens gelezen:
Toen Hij besloot het verworpen mensdom te verlossen wist Hij met Dodelijke zekerheid dat het deze genade niet waard was.  Hij wist dat 20 eeuwen lang dat elke generatie van Christenen Hem telkens weer zouden teleurstellen en toch heeft Hij het mensdom verlost en voor ieder van ons, arme zondaars, is Hij zeven maal zeventig maal barmhartig geweest.
 
31.03.1994