Je vond ontgoocheling in de ochtendstond omdat je in je eigen hart het Mijne niet vond.  Je was ontgoocheld en hoorde niet eens Mijn morgengroet omdat jij je verwachting onder je weemoed  begroef.  Je bent ontredderd in je bestaan omdat je het Heilige, gezonden uit Mijn Naam niet durft aanvaarden.
 
Mijn kind, laat je niet ontgoochelen door zovele dingen, want als jij je ontgoochelen laat door menselijke wetenschap, door menselijke val en aardse afstandelijkheid, krijgt deze ontgoocheling de bovenhand en verdringt zij Mijn aanwezigheid.  Dan sluimert Mijn Hart in het jouwe en voel jij je verlaten.  Laat Mij ontwaken!  Laat toe dat jouw hart sluimert in het Mijne, zodat Mijn Hart  je leven doet en je het ritme, Mijn hartslag hoort die je vertelt:
 
Ik leef in Hem die leeft in God, in Hem door de Vader ons gegeven
Ik leef in Hem in zaligheid door ‘t ritme van Zijn leven
Ik leef in Hem in waardigheid, wat heb ik nog te vrezen?
 
Want eens de stronk ontbonden, verpulverd tot zachte was, zul je Mijn waardigheid herontdekken.  Zo word je, door Mijn Waardigheid, opnieuw opgetrokken in Mijn Heiligheidsbestaan,  dan klopt Mijn Hart weer in het jouwe en sluimert in Mij weer het jouwe  tot tevredenheid van ons allebei. Zo voel je echt hoe je herleeft in Mij.
 
19.03.1994