Soms is het leven moeilijk.  Vele problemen rijzen op en men kan deze alleen niet aan.  In plaats van te treuren kan men beter bidden.  Denk nooit ‘ik bid niet meer, het heeft geen zin’ Verlies ook nooit je geloof, je hoop en de zekerheid dat Hij met je gaat.  Ook al  ben je in het begin soms erg verstoord, door je ogen te sluiten en stilte te maken in jezelf kom je plots in een rustige sfeer die van God uit gaat.  Soms duurt het lang en moet men de moed opbrengen om te blijven zitten in stille rust.  Sommigen laten soms hun geloof vallen, worden ernstig ziek en kunnen het leven niet meer aan.  Daarom bid'. Helpt het niet de eerste dag, herbegin met nieuwe moed de volgende dag.  Men moet aanhouden, blijven aanhouden al duurt het héél, héél lang.   Het is immers de aanhouder die wint.  Nochtans kan God niet alles vervullen wat wij wensen, vergeet niet dat wij te veel handelen met onze vrije wil.  Hij kan echter de moeheid van de zorgen verlichten, inzicht geven,  je uit de put halen, je sterken.  Dan zie je de problemen misschien vanuit een andere hoek. Zo wordt men sterker en, indien nodig ziet het leven er plots héél anders uit.   Ik zou daar vele getuigenissen over kunnen geven. Ik wil u het verhaal vertellen van een moeder die haar zevenjarig zoontje zag verongelukken, het jongetje kwam onder een auto, op slag dood, afschuwelijk.  Het is héél erg als iemand zoiets ergs mee moet maken, zij kon zich er niet overheen zetten.  Zij had nog een dochtertje dat het zonder moeder moest stellen omdat zij dag en nacht, jaar in jaar uit, zat te treuren.   Dat heeft vele jaren geduurd tot zij in de psychiatrie werd opgenomen.  Zij is er nooit uitgekomen.  Het was een mooi en gelovig gezin dat door dit ongeval uiteen werd getrokken.  Zij bleef in de psychiatrie tot aan haar dood.  Haar echtgenoot verloor niet alleen zijn zoontje maar tevens zijn vrouw.  Het dochtertje verloor haar moeder en werd door de vader grootgebracht, die jaren lang vader is geweest voor zijn vrouw.  Laat je in je verdriet steeds begeleiden door God, dan wordt je, ondanks de ongeneeslijke pijn toch sterk om uiteindelijk verder te gaan met je leven en met je  gezin.   Samen bidden, samen strijden om er uit te komen om het gezin aaneen te houden, samen geloven en bidden.  Midden in die samenhang staat de Heer die dan krachten geeft.
 
De Heer zegt immers:
Verwacht van Mij de kracht van Mijn liefde, de zegen die vloeit uit Mijn Goddelijk hart, de openbaring vanuit Mijn Zijn, opdat je zou weten dat Ik die Ben, de Almachtige ben, de liefde, de trouw, de aanwezigheid, de toevlucht, de rots waarop men bouwt, de stroom waarin  men kan baden tot glorie en heil van lichaam en ziel.  Bewandel Mijn weg en ga in de zekerheid dat Ik die Ben steeds Ben  met ieder van Mijn kinderen, voor allen  die op Mij hopen en zich vertrouwensvol geven aan Mijn Goddelijk Hart, waaruit bloed en water stroomt tot reiniging en glorie van al de Mijnen.
 
Kinderen Gods, het teken van Zijn liefde is het kruis.  Ieder mens op aarde kent het kruis, maar velen wijzen het af.  Indien zij durven nadenken waarvoor het kruis staat zullen zij zoeken en vinden.  Hoe meer zij zoeken in Zijn Heilige Schrift hoe meer getuigenissen zij zullen vinden dat Hij leeft, dat het kruis staat als teken van liefde voor ieder mens op aarde. Elke vraag die zij zich zouden kunnen stellen wordt beantwoord indien zij Zijn Heilige Schrift openslaan.  Iedere bladzijde getuigt over datgene wat zij niet durven geloven
 
Zalig zij die in liefde naar Hem trachten en daarom Zijn schreden volgen.  Zalig zij die Zijn liefde beërven om haar te delen.  Zalig zij die Zijn Zaligheid verwachten en dit laten blijken uit hun levenswijze.  Zalig gij die leeft in Hem.
 
 
08.11.1995