Christenen zijn in de wereld maar niet van de wereld, wij hebben een ander thuis, een Thuis bij God. Daar waar Jezus ons wil ontmoeten, waar wij met Hem delen en leven zullen (Joh 17). Hoewel wij dus in deze wereld onze pelgrimstocht naar de Hemel volbrengen zijn wij hier niet thuis en is het verstandig om niet te veel te hechten aan dit aardse. Doen wij dat wel dan zal ons zicht op het echte Leven dat ons wacht steeds zwakker worden en kunnen wij dit leven steeds moeilijker loslaten. Wij worden dan wereldsgezind in plaats van Hemelsgezind.

Hoewel dat op de korte termijn best bevredigend kan zijn zal het op de lange termijn geen voldoening bieden. Wij zijn geschapen met een hart dat naar God verlangt en geen werelds genoegen kan die plek innemen. We kunnen van feest naar feest, van vakantie naar vakantie, van hebbeding naar hebbeding hollen maar ons hart zal blijven verlangen naar een meer permanente invulling. Die kan alleen gevonden worden bij God door Jezus. ( ik heb eens iemand die met een vrij uitzicht over de velden zeldzaam idyllisch woont horen zeggen “ach, een schaap in de achtertuin went ook”).

Jezus was in de wereld maar nooit van de wereld. Hij liet zich niet opslokken door wereldse genoegens of wensen, Hij bleef van Boven hoewel Hij hier liep. Hoe deed Hij dat? Door het contact met onze Vader levend te houden en er in te investeren met tijd en gebed. Door zich af te zonderen en zich te richten op God, op Zijn Thuis. Het is vreemd maar mensen zijn vaak bang voor stille afzondering waarin onze gedachten met ons op de loop gaan. Dus hollen we weer snel achter allerlei vertier aan, als we maar niet die oorverdovende stilte in hoeven. Maar beste lezer, in die stilte ontmoet u naast uzelf ook God, als u het aandurft en volhoudt dan verliest de stilte haar benauwenis en maakt ze u vrij in de ontmoeting met onze Schepper.

Het vraagt misschien wat moed om de gedachten die ons bestormen als we stil zijn los te laten en ons te concentreren op het gesprek met onze Vader, een concentratie die in het begin ook moeilijk vol te houden is door de chaos die vaak in ons hart en hoofd heerst. Het heen en weer bewegen van het lichaam wat Joden doen als zij bidden, bijvoorbeeld bij de Klaagmuur, dient om deze concentratie te bevorderen. Wat zou kunnen helpen is iets in handen nemen om mee te wriemelen of een huisdier aaien maar u weet ongetwijfeld zelf als beste wat u kan helpen om minder afgeleid te worden. Als we leren de dingen van de dag eens even los te laten en ons met hart, ziel en verstand naar God wenden dan zal de vrede en de liefde van Hem ons vervullen door Zijn Geest. Dan zullen wij merken dat deze gaven ons dieper vervullen en meer vreugde geven dan welke wereldse zaken ook.

Is het dan verkeerd om vakantie te willen of een aankoop te willen doen? Nee, natuurlijk niet, maar als we verwachten dat die ene vakantie/aankoop ons voor altijd zal verheugen dan zal dat niet waar blijken en willen we het nog een keer en nog een keer beleven maar het zal nooit genoeg zijn. Dat kan ook niet want wat blijft is liefde, geen dingen, geen feesten kunnen de liefde vervangen; liefde tussen mensen (horizontaal) en liefde tussen God en de mens (verticaal). Dan krijgt het kruis zijn volle betekenis en kunnen wij onafhankelijk van wereldse zaken mensen worden naar Zijn hart in de vrede van Jezus die de vrede is met God door Zijn Heilige Geest die ons is gegeven.