Veertigdagentijd, tijd van inkeer en nadenken over het leven. Als je van heel nabij het lijden ziet van lieve familieleden, goeie mensen die altijd hun leven gewijd hebben aan ander, dan worstel je met de vraag over gerechtigheid en waar is God nu in deze moeilijke dagen, zo dicht bij pasen. Toch voel ik Gods nabijheid, Hij geeft mij Kracht in mijn zwakke momenten van niet meer weten. Ik boetseer een hand met daarin twee met elkaar verstrengelde mensen en leg die mensen voorzichtig in de hand van God, want die vertegenwoordigt dit beeld wat uit mijn gedachten tot leven is gekomen. Dat is wat ik geloof, ervaar op zo'n moment. In de stilte van mijn serre tot leven gekomen als een verwijzing naar God. Ik krijg een mailtje van verschillende kanten over een God die hoort. God gebruikt alles om me iets duidelijk te maken op zo'n moment. En als ik me weer eens verdrietig en niet voldoende gehoord voel, er zijn zo weinig mensen die echt naar je willen luisteren en tijd voor je nemen; komen die woorden weer tot leven in mijn gedachten. Ik leg dit beeld goed in het zicht in de serre, zodat ik er steeds mee geconfronteerd wordt. Loslaten, het wordt zo makkelijk gezegd, maar God weet hoe moeilijk dat is. Geloven dat God mensen en situaties op je weg zal zetten waardoor je het gaat redden, het nabij zijn. Want dat is wat ik wil, in alle bescheidenheid me niet opdringen een liefdevolle naaste zijn. God geeft me kracht en als ik denk aan het Kruis op Golgotha, Weet ik dat Hij voor ons allemaal heeft geleden, ik leg alles onder aan het kruis neer wat mij verdriet doet en frustreert. Ik geef het allemaal aan Hem, Hij weet er Wel raad mee, ik hoef het God zij dank niet alleen te doen. Het is goed om me dat bewust te zijn. Daar kan ik weer verder mee. Vertrouwen en loslaten maar weer.

Tineke  Ebing
het beeld kun je zien op mijn website http://inspiratie.webs.com