Kennen jullie ook dat moedeloze gevoel? Dat gevoel dat je het even gezien hebt. Dat alles teveel is. Dat je zo nutteloos bezig bent. Je brengt mensen tot de Vader en ze lopen net zo hard de andere kant op. Je bent continu bezig geweest met de dingen van Hem die in jou woont en ineens gaat het niet meer. Je wordt moe en mat. Je laat het er liever bij zitten, het helpt toch niks.

Eigenlijk best vreemd. Je begint aan iets, je bouwt aan iets, je bent er van overtuigd dat je op de goede weg zit en toch heb je het gevoel dat het geen nut heeft om mensen er nog op te wijzen.

Weet je ik denk dat velen dat gevoel kennen. Ik denk dat velen met mij dat gevoel wel eens gehad hebben en met een hele diepe zucht gedacht hebben, laten we er maar mee ophouden. Het is continu werken in keiharde grond en waar blijft de oogst? Wanneer zullen we de vruchten plukken?

Je voelt je soms zo moedeloos, moedeloos omdat de mensen die zoekend de kerkdeuren binnenkwamen en knielden in Gods huis, die huilend hun leven gaven aan de Vader, vervolgens afgemat of zelfs teleurgesteld in christenen, de kerk weer verlieten.

Maar weet je wat nu zo vreemd is, wat wij allemaal zo snel vergeten? Dat wij mogen komen bij de Vader, want Hij nodigt ons uit om in die momenten van moedeloosheid te rusten in Hem en te steunen op Hem. Hij wil onze krachten vernieuwen. Hij wil ons herstellen naar Geest, naar ziel en naar lichaam. En wat net zo belangrijk is: Hij wil ons een nieuw, fris en brandend getuigenis in onze mond leggen. Moet je nagaan een vernieuwing van denken, spreken en handelen. Zo zie ik het. Een getuigenis dat er vanaf spat, waar niemand omheen kan.
Dit is mogelijk en haalbaar omdat de Vader voor ons bidt en strijdt. Wij mogen rusten in Zijn macht, wij mogen stil zijn en mogen het verwachten van Hem, ja van Hem alleen. Wij kunnen het niet uit eigen kracht, wij hebben Hem nodig, dus als wij het niet meer zien zitten, waar moeten wij dan heen? Naar Hem!

Hij wil dat wij door alles heen, door elke moeilijkheid Zijn aangezicht zoeken. Hij wil dat wij uitzien naar Zijn wederkomst, want wie Hem verwacht, die put nieuwe kracht, dat is wat Gods woord zegt. Wie naar Hem opziet en Hem verwacht zal niet moe worden, maar nieuwe kracht putten, wij worden zelfs niet mat. Hij zal onze kracht vernieuwen. Dat is nodig. Velen van ons kennen dat gevoel en velen van ons hunkeren naar Zijn vernieuwende kracht. Wat heerlijk is dat gevoel om op te varen met vleugels als arenden, zwevend op de kracht van de Vader. Geweldig toch!