Het vermogen om te vergeten

Gisteravond heb ik een mooie film gezien. Iets onwerkelijks, maar daarom was het ook SF (voor wie die afkorting kent). In die film draaide alles om een zeer grote gouden bol, die wanneer mensen erin zouden gaan, hen het vermogen geeft om de eigen dromen werkelijkheid te laten worden. Deze bol (ook wel sfeer genoemd) lag diep in het midden van de grote oceaan. De hoofdpersonen die ermee in aanraking kwamen werden echter met een kant van die bol geconfronteerd die zeer onaangenaam was; het liet hun diepste angsten uitkomen. Bij de één een angst voor inktvissen en prompt werden ze aangevallen door een reuze inktvis. De ander was bang voor de dood en kreeg hyperventilatie. Ze overwonnen de bol door de plek te verlaten en boven hun eigen angsten uit te gaan door ze te negeren. Zo kwamen ze weer aan de oppervlakte. Maar wat moesten ze de buitenwereld vertellen? Dat er een buitenaardse levende bol hun nachtmerries liet uitkomen? Bovendien richtten deze nachtmerrie zich ook tegen elkaar, omdat ze elkaar gingen wantrouwen. De bol zou in verkeerde handen kunnen vallen en de macht zou voor verschrikkelijke doeleinden gebruikt kunnen worden. Toen besloten de drie overlevenden van de bol gezamenlijk de hele geschiedenis te vergeten! Hand in hand telden ze tot drie en de bol dook uit het water en vloog de oneindige ruimte in. De drie wisten van niets meer.

Bij het naar bed gaan 'het was laat geworden' dacht ik, wat lijkt mij dat aan de ene kant heerlijk; al je dromen waar te maken. Aan de andere kant; zou ik deze macht ook niet gaan misbruiken? Want deze macht zou het slechtste in mij boven kunnen brengen. Met alle gevolgen van dien.

Dan het vermogen maar om te vergeten. Ook een zeer aantrekkelijke gedachte. Nooit meer kunnen denken aan al die momenten dat ik mij schaamde om mijn zonden. Al die keren dat ik anderen verdriet heb aangedaan door mijn woorden en gedrag. Al die duizenden gedachten die niet op de Heer gericht waren.

Toch heeft God besloten niet meer aan mijn zonden te denken. Niet omdat hij daar laconiek aan voorbij zou gaan, of alles wil bedekken onder een laagje liefde; nee daar is Hij te heilig en rechtvaardig voor! Nee, Hij heeft besloten om niet meer aan mijn zonden te denken omdat Zijn aandachtspunt niet meer mijn zonden zijn, maar Zijn Zoon! En daar heeft Hij het grootst mogelijk offer voor gebracht; Zijn eigen Zoon!

Nu ik in Hem mag leven en zijn, hoef ik geen kracht meer te hebben om niet aan mijn zonden te denken, maar verandert mijn gerichtheid door aan de Zoon te denken. En kijk, daar kan ik nu van uit mijn bol gaan!