In de baarmoeder groeit het nieuwe leven door de scheppingskracht. Het is er stil en er is geen afleiding. Alles is gericht op de schepping van iets moois. Er is rust, onschuld en ontvankelijkheid. Er bestaat geen kennis van goed en kwaad. Het lichaam groeit. Bij de geboorte wordt deze paradijselijke omgeving verlaten en stapt de baby in al zijn schoonheid en puurheid, en vol van liefde als zijn wezenlijke aard de vaak pijnlijke wereld in.
Het kind gaat reageren op wat zijn omgeving van hem verwacht of denkt. Natuurlijk een kind moet zich staande houden. Kennis en ervaring gaan groeien en nemen een steeds grotere plaats in.
De pure ontvankelijkheid voor Gods liefde die in de baarmoeder zo duidelijk vanzelfsprekend was komt later vaak onder druk te staan door wereldse zaken. Jaloezie, hebzucht en bezitsdrang en andere karakter eigenschappen kunnen in het leven een overheersende rol gaan spelen. Als dat zo is vormen zij een belemmering voor de opening naar God via het hart of het gevoel.
Jezus gaat in op de balans tussen de uiterlijke en innerlijke wereld van de mens. Zijn woorden hierover worden beschreven op meerdere plaatsen in de Evangelien. Jezus benadrukt het belang van onschuld als opening naar het Koninkrijk Gods. Hij tracht ons bewust te maken dat het gaat om vertrouwen en overgave van de mens aan het onbekende.
Jezus probeert ons dat met de kinderen en zuigelingen als voorbeeld duidelijk te maken.
'Wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, zal het voorzeker niet binnengaan' (Lucas 18:17)
'Wanneer gij niet wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen niet ingaan' (Matth.18:3)
'Gij hebt deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen, doch aan kinderen geopenbaard' (Matth. 11:25)
'Laat de kinderen geworden en verhindert ze niet tot Mij te komen, want voor zodanigen is het Koninkrijk der hemelen' (Matth. 19:14)
Als je je durft over te geven en durft te vertrouwen zonder voorwaarden of redeneringen (zoals... ja, maar...) , dus met de onschuld en ontvankelijkheid van een kind, dan weet je wat de woorden van Jezus: 'Het Koninkrijk Gods is bij u' (Lucas 17:21) inhouden. En dan ervaar je de kracht van deze woorden.
In onze dienst op zondag beginnen we steeds met een moment van stilte.
Ik vind het moeilijk onder woorden te brengen waarom het moment van stilte altijd zo'n diepe indruk op mij maakt. Om saamhorigheid te voelen? Om tot rust en concentratie te komen? Om de wereldse beslommeringen even terzijde te zetten? Om diep uit te ademen? Om God toe te laten in ons midden en zijn aanwezigheid te beseffen? Of om iets van de onbevangenheid en het vertrouwen van onze eerste levensfase te mogen inademen?
Het moment van stilte is voor mij een moment van verbondenheid met al wat is.
