Dreigend stond hij voor me.
Een valse blik in zijn ogen.

Daar was hij weer. Elke keer moest hij me hebben.
Elke keer moest hij me kwetsen.

,Geloof jij in God?’ siste hij..
Hij kwam gevaarlijk dichtbij.

Ik kromp ineen. Angst gierde door mijn lijf.
En toch kwam het eruit, al was het zacht; ‘Ja’.

Het had me een klap in mijn gezicht gekost.
En toch kon ik niet liegen.
Want ja, ik geloofde echt in God.

Hoe klein ik nog was.
Ik heb altijd geweten dat Hij er is.

En nog.
Ik weet dat er mensen zijn die dit lezen die hun
Twijfels hebben over het bestaan van God.
Vaak door alle moeilijkheden in hun leven.
Het onrecht in de wereld.
Het waarom van alledag.

Ik heb ook vele vragen..
Soms schreeuw ik het uit; ‘God, waar bent U nu? ‘

Maar ik heb teveel van God gezien in mijn leven. Ik kan en wil Hem niet meer loslaten.

Zo zat ik een keer op mijn bed.
In en in verdrietig was ik. Voor mijn gevoel was het einde bereikt.
En opeens was het daar: dat gevoel van troost. Alsof er iemand naast me zat. En ik merkte dat ik heen en weer gewiegd werd.
En toen schrok ik, hoe kon dit, er was toch niemand bij me?!
Precies op dat moment kwam Ton(mijn man) de kamer in.
‘Wat is er met jou gebeurd, je ziet helemaal wit?’
‘Er zat zojuist een onzichtbaar iemand naast me, en ik werd als een klein kind heen en weer gewiegd. Ik ben zo geschrokken!’
‘Geniet ervan’ zei Ton. Je hoeft er alleen maar van te genieten’.

Verzonnen verhaal? Nee, dit heb ik echt meegemaakt.
En omdat ik, ook bij mijn genezing, letterlijk heb ondervonden dat God er is, kan ik niet zwijgen.

Als je vol met vragen zit.
Als je moedeloos bent.
Als je God juist kwijt bent,

Probeer dan eens te danken.
Te danken voor de dingen die Hij gaat doen.
Het klinkt heel raar. De omgekeerde wereld.

Maar ik beloof,
Als je je hart aan God geeft.
En je stem
En je leven,
Dan zal Hij je vullen
Vullen met vrede en liefde

Hij bestaat
Hij wacht op jou!

Annemarie Verdoes