Witgekalkte graven zijn aan de buitenkant wellicht mooi om te zien, maar van binnen heerst er de dood.

Jezus heeft het hier uiteraard niet letterlijk over graven, hij gebruikt ze als voorbeeld. Een mens kan aan de buitenkant heel erg mooi overkomen, terwijl de binnenkant van diezelfde mens een heel ander beeld laat zien, een negatief beeld.

Een mens kan alles weten wat er in de bijbel staat en toch niet geloven, satan weet bijvoorbeeld precies wat er staat en hij weet ook dat het waar is, maar wat hij mist is liefde en overgave. De duivel wilde gelijk zijn aan God, maar dat is hem opgebroken (Jesaja 14:12-17; Ezechiel 28:12-19). Hij is weliswaar een tegenstander van formaat, maar Hij die in ons leeft is veruit meerder (I Joh. 4:4).

Terug naar de witgekalkte graven, Jezus durft wel. Hij heeft het hier tegen schriftgeleerden. Geen ongeletterde mensen en wel degelijk bekend met de Schrift. Maar hun drijfveer was eigenliefde en status.

Wat zou Jezus vandaag de dag tegen ons te zeggen hebben? Hoe zien wij er van binnen uit? Misschien kunnen wij anderen overtroeven in uiterlijk of kennis, maar hoe staat het met ons innerlijk. Is dat wit of zwart of ergens daar tussen in?

Bij sommigen zal het zwart zijn, maar bij niemand is het wit. Meestal is het iets daar tussenin.

Daarom hebben wij allemaal verlossing en vergeving nodig en er is maar Eén die dat kan geven en dat is Jezus.

Hij die geboren werd in Bethlehem, stierf voor ons op Golgotha, opstond uit de dood en daarmee satan versloeg. Hij die ons vrijkocht door met Zijn leven te betalen, Hij heeft ons Lief en er is niets wat Hij liever wil dan onze wederliefde, onze overgave. Dan zijn wij gered in Hem, geheiligd in Hem. Dan is het zwart of grijs tot wit geworden.

Nóg is het genadetijd, nóg staat de deur open. Nóg roept God: word mijn kind in Jezus, neem mijn Zoon aan als je Redder. Hij staat aan de deur (van ons hart) en Hij klopt (Opb. 3:20).

Doe Hem open en word een eeuwig kind van God, als u dit (nog) niet gedaan hebt, doe het dan nú.