Gelukkig dat Iemand verder kijkt Ik sta bij de kassa in een bouwmarkt. Een flinke rij wachtende voor mij. Op die momenten slaat bij mij de verveling gauw toe. Ik kijk maar eens rond naar de mensen voor mij, achter mij en die gewoon langslopen. Er is maar één kassa open, dus het is letterlijk en figuurlijk behelpen vandaag. Drie mensen proberen zich door de rij naar buiten te wurmen, maar stranden op de dame voor mij. "Dikke mensen zouden niet in een rij mogen staan". Er beginnen een paar mensen te grinniken. De spreker voelt zich gesterkt door het publiek en zegt: "Dat die vetklep toch gauw uit de rij verdwijnt".  Ik weet niet hoe die vrouw zich voelt, maar enigszins kan ik het mij wel voorstellen. Daarom klop ik die man op de schouder en zeg: "Wilt u achteraan sluiten graag". "Ik heb niks gekocht, dus effe dimmen". "Wat staat u dan hier te wachten in een rij voor een kassa?" "Man, zeur niet, ik moet naar buiten". "Dat willen wij ook, of denkt u dat wij hier voor onze lol staan?" Eenmaal buiten haal ik eens diep adem en loop naar huis. Al lopend vraag ik mij af waarom mensen altijd naar het uiterlijk kijken en daar een oordeel over geven. Ze kijken nooit verder naar het innerlijke van de mens. De binnenkant is vele malen belangrijker dan de buitenkant. Natuurlijk zie in een oogopslag dat iemand zwaar is, maar verder kijken duurt iets langer. Stel je nu eens voor dat God ook zo zou handelen en de mens alleen op de buitenkant zou beoordelen. Dan was Hij gauw klaar. Gelukkig kijkt God eerst naar de binnenkant, want dat is de mens helemaal. Na het overlijden komen alle mensen, dik, dun, groot, klein zonder het aardse omhulsel bij God aan en daar wordt iemand beoordeeld om zijn gedrag en niet of hij of zij een keurige maat confectiemaat had. Gelukkig maar dat er altijd Iemand is die verder kijkt.