Geloofsbeleving Het delen van gedachten hoe je het geloof beleeft is best moeilijk. Als je naar de bijbel kijkt kun je natuurlijk teksten citeren, maar dat blijft aan de oppervlakte als het bij citeren blijft. Wat doen die woorden met je? Word je daardoor geraakt en zo ja waarom dan? Als er ruimte is, als er een veilige sfeer is dan is het gemakkelijker om iets van je diepere geloofsbeleving te uiten. Het gaat er niet zozeer om wat je gelooft maar hoe je je geloof beleeft. Jezus leert ons naar elkaar om te zien, aandacht te hebben voor elkaar en elkaar te steunen. Je bent altijd bijzonder voor elkaar, wanneer je jezelf durft te zijn. Leeftijd, achtergrond, cultuurverschillen of uiteenlopende levenservaringen zijn niet belangrijk wanneer je elkaar ontmoet in geloofsverbondenheid. De dimensie waarin we contact hebben met de ander kent geen tijd of leeftijd. Dat is de dimensie van ons geestelijke hart. Harten van mensen die aangestuurd worden door de eeuwige liefde uit de bron van ons bestaan. Toen Jezus nog op aarde was kon je direct aan Hem vragen stellen over wat Hij bedoelde met Zijn woorden en gelijkenissen. Met het op schrift stellen van Zijn woorden kwamen ongetwijfeld ook de persoonlijke interpretaties van de (mannelijke) tekstschrijvers. Zie de verschillen in de evangeliën. Daarna kwamen weer nieuwe Schriftgeleerden die uit gingen leggen wat de teksten inhielden. Wat Jezus al of niet bedoeld zou hebben? Hoe letterlijk moeten we elke zin in de bijbel lezen? Wordt de betekenis van de woorden minder als we er meer beeldspraak in zien dan puur letterlijke tekst? Misschien is het stellen van vragen nog belangrijker dan de antwoorden die vaak toch persoonlijk zijn. Wat dringt er dieper bij je door, woorden uit het hart van iemand over of het citeren van Bijbelteksten. Overigens de uitleg van Bijbelteksten verandert ook in de tijd en is mede afhankelijk van wie de teksten uitlegt. De geest van het Woord verandert echter nooit. Er rust een grote verantwoordelijkheid op allen die het geloof doorgeven. Aartsvaders, profeten, Schriftgeleerden, apostelen, kerken, geloofsdienaren, onze naasten en wijzelf. Laten we elkaar de ruimte geven om het geloof zelf te mogen beleven. Niet belerend, maar informerend hoe wij zelf het geloof beleven. Het diepe ervaren van ons geloof is persoonlijk, en staat boven ruimte en tijd. Steeds opnieuw moeten we ons realiseren dat de lessen van Jezus een Gods geschenk zijn waar we integer en zuiver mee moeten omgaan. Als het geloof je raakt komen vooral woorden als verwondering naar voren. Is geloofsbeleving niet vooral ook verwondering? Verwondering over de schepping. Verwondering over de Schepper als mysterie van ons bestaan. Verwondering over de poëzie van de bijbel. Verwondering over de samenhang der dingen. Verwondering over religieuze ervaringen. Verwondering over gevoelsbeleving. Verwondering over het besef er te mogen zijn. Verwondering om je een deel van Zijn schepping te mogen weten. Misschien gaat het in wezen over de Geest van God die samengebracht is in woorden (bijbel) en die zich voor ons uitvouwt als geloof, hoop en liefde in onze geest.