Je lichaam sterft, je ziel niet, die blijft.
Ik geloof in een eeuwig leven.
Waar ik precies terecht kom, weet ik niet, maar mijn ziel zal daar zijn waar ik hoor en me 'thuis' voel, hopelijk dicht bij God en de engelen, totdat mijn ziel ook een nieuw lichaam zal krijgen.
Ik denk dat er een herkenning zal zijn, niet in de zin van "daar heb je tante Truus!", maar het innerlijk van een geliefde herkennen en alleen elkaars goede dingen zien, als het ware een hernieuwde ontmoeting met elkaar die alleen maar zuiver en puur is.
Lijkt me heerlijk een eeuwig leven. Eindelijk heel veel tijd oftewel geen rekening meer houden met de tijd. Geen verdriet of pijn. Maar het belangrijkste is vooral om op een plek zijn waar niemand meer verkeerde dingen doet, lijkt me fantastisch. Nee, niet saai, want er zijn geen begrippen meer als saai , het is er volmaakt.
