In een van mijn gedichten die ik rondom advent- en kerstdagen schreef, gaat het om de belangrijkheid van het elkaar ontmoeten. In de ontmoeting wordt het feest als het waregeboren.
 
                                           Is zegen van Kerstfeest niet een ontmoeting
 
                                           van mensen die op Zijn Weg zijn gegaan ?
 
                                           Wat vinden w’ een vreugde in de begroeting
 
                                           als Jezus je kent, en je noemt bij je naam.
 
 

Bij het ouder worden ontmoet je wel eens iemand, waaraan je direct allerlei gedachten en herinneringen koppelt, maar van wie de naam je even ontschoten is.  Meestal komt dat na korte tijd wel weer boven. Want  wat is een mens zonder naam ?In de Hof riep God al naar de eerste mens:  “Adam, waar ben je ?”  “Waar zit je ?”   Hier is je God, je Schepper, je Formeerder,  de Vader aan Wie jij je bestaan te danken hebt.
 
 Een ontmoeting. Ik stond bij de kaasboer op donderdagmorgen, vaste plek, hij weet al waarvoor ik kom……alleen de tijd van de ontmoeting kan wel eens wisselen. Gepensioneerden hebben dat voorrecht. Iets, waarvan ik merk dat jongeren daar wel eens jaloers op kunnen zijn. Voor hen geldt nog dat zij de hun toegemeten tijd alleen maar goed moeten gebruiken.
 
Toen viel er een hand op mijn schouder, ik keek om en was verrast een “broeder in de Heer” te mogen zien, ik denk nog wel wat jaartjes ouder dan ik zelf ben, met een opgewekt gezicht en een stralende lach. Een blijdschap van het ontmoeten!   Dat zag je zo!   Twee mannen die even een boodschap doen voor hun vrouwen, het is ze toevertrouwd!
 
We spraken over en weer over de omstandigheden in de wereld,  in de kerk, bij ons thuis in onze gezinnen, de kinderen……..Met grote dankbaarheid vertelde  hij mij dat hij in de tijd voor Kerst, een spreekbeurt mocht vervullen en noemde de teksten, waarvoor hij de aandacht van de Gemeente had gevraagd. Hij sprak met kracht en vuur en overtuiging.  Wat heerlijk als je ouder wordend, zo iets kostbaars bezit, namelijk:  je geloof.  Onomstotelijk geloof !
 
 Ik wist precies tot welke kerk/gemeente hij behoorde.  Ik herinnerde mij dat wij een flink aantal jaren geleden deel uitmaakten van een groepje enthousiastelingen, die samen met een broeder uit Zuid Holland, met de  evangelisatie auto van het Nederlands Bijbel Genootschap, van  wijk naar wijk trokken. Een zeer oecumenisch gezelschap uit diverse kerken, mannen, vrouwen, jongeren. We kregen een mandje mee, met bijbels, boekjes bij de bijbel, het liedboek voor de kerken, jeugdlectuur, en een verwijzing naar de auto, waarin de mensen ook zelf een kijkje konden gaan nemen.   Er werd beslist wel wat verkocht, hoewel het bleek bij de deurgesprekken, dat voor het geloof “de deur vaak op een kier blijft staan!”.
 
Wat vonden we het allemaal fijn, als  we God konden danken voor de ontmoetingen en voor datgene wat wij  “aan de man” hadden gebracht.Wat jammer eigenlijk dat door  het niet rondkomen met de begroting  voor dit stukje evangelie verkondiging,  en door  mankracht, het werk ten einde kwam.
 
Het ging allemaal even als in een flits door mij heen!   De gesprekken die wij toen al voerden. De geloofservaringen die wij deelden.   En ook mijn broeder (bij de kaasboer)  koppelde mij direct aan de geloofsgemeenschap, waarvan hij wist dat ik daar  mijn plaats had. Hij vertelde mij een verhaal over  vrienden die hij  had gemaakt, Leger des Heils Officieren  in de plaats E.  Over hun ontmoetingen  en geloofsgesprekken. Ik bevestigde hem door te zeggen dat ik nog bij het Leger des Heils ben.   “Ja Ja! zei hij, dat weet ik……maar ik ben ook een heilssoldaat!!   Ik ben een soldaat van Jezus  Christus en  hoop hem te mogen blijven dienen, zolang ik leef !”
 
“Ook een heilssoldaat ???”    Hij komt nooit in onze samenkomst, hij draagt geen uniform, maar hij straalt nog veel meer blijdschap uit, dan de mensen die ik vaker tegen kom……Soldaat ?
 
Denkend aan een TV spelletje….:  “Wil de ware “soldaat” nu opstaan ! ?Mijn goede vriend en broeder noemde nog een tekst…ik heb hem onthouden.
 
2 Timoteüs 2,   vanaf het begin, waar staat:  “Gij dan, mijn kind, wees krachtig in de genade in Christus Jezus. En wat gij van mij gehoord hebt onder vele getuigen, vertrouw dat toe aan vertrouwde mensen, die bekwaam zullen zijn om ook anderen te onderrichten. Lijd met de anderen als een  goed  s o l d a a t  van  Christus Jezus. Tijdens de veldtocht wordt geen  s o l d a a t  gemoeid in de zorg voor zijn onderhoud:  hij heeft slechts hem te voldoen, door wie hij aangeworven is!”
 
 De apostel Paulus noemt een volgeling van Jezus Christus, een soldaat, een kampvechter. Niet om een oorlog te winnen van man tegen man, niet om land te veroveren, maar om zielen te winnen voor het Koninkrijk van God, het Koninkrijk der hemelen. Waarvan Jezus heeft gezegd  (Zie Johannes Evangelie)  “dat het zeer nabij gekomen is !”.
 
 “Ik ben ook een heilssoldaat!”  die gedachte bleef nog lang bij mij hangen,  Gods Leger is een wereldwijd leger van geloofsgenoten.  Als God zulke  mensen aanwerft als mijn “kaas-broeder”,  dan komt het wel goed met het Koninkrijk.
 
Eigenlijk benoemde deze man, een gedachte uit mijn jonge jaren als christen. Al onderzoekend kwam ik toen in verschillende kerken/gemeenten, nam deel aan jongerengroepen en Evangelisaties. Telkens stuitte je op problemen door het “anders zijn/anders beleven/anders beklemtonen van geloofszaken”.
 
Toen dacht en zei ik: eigenlijk moeten  alle betrouwbare christenen een “paspoort voor alle kerken”  bezitten.  Zoiets waarmee je kunt aantonen, dat je “er bij “  hoort, en dat je, als er in een bepaalde kerk juist Avondmaal wordt gevierd, ook deel mag hebben aan de viering. Dat je ook daar je Heer mag ontmoeten!   En dat je niet door een dienstdoende ouderling terzijde wordt genomen,  omdat je toevallig geen lid  bent van die gemeente onder de naam X, Y , Z.
 
Wat kan één enkele ontmoeting met een broeder veel losmaken! Ik ben wel een beetje jaloers op die man.   “Ik ben ook een heilssoldaat!” terwijl hij niet eens bij ons staat ingeschreven. Wat was dat toch een heerlijke oecumenische ontmoeting, toen bij die Evangelisatie auto van het Bijbelgenootschap.
 
“Dank U Heer! voor deze ontmoeting.  Wat moet het een feest worden in de hemel,  als zoveel  volgelingen van U elkaar gaan begroeten. En het geeft niet als er geen kaas is !”
 
                          ----------------------------

 NB: Het kerstgedicht “Nog Dezelfde” vindt u op  www.gedichtensite.nl/  kerstgedichten.