Het valt mij op, dat zo weinig mensen tegenwoordig nog glimlachen. Elkaar groeten is er al helemaal niet meer bij. Op het platteland is dit nog een klein beetje anders, doch daar zijn het slechts de ouderen die elkaar nog groeten. Een vreemde groeten gebeurt helemaal niet meer. Stel je voor zeg. En toch! Ik heb het eens uitgeprobeerd. Al een tijd geleden voor het eerst. Om gewoon mensen die je tegenkomt te groeten. Je begint met een glimlach en zegt dan vriendelijk goede morgen. Op het pad dat ik geregeld ging, kwam ik steeds dezelfde mensen tegen. Een stroef gezicht en helemaal geen blijheid uitstralend. Na een paar weken kwam ik dezelfde mensen tegen, met dit verschil; als ze mij in het oog kregen veranderde hun zo stroef gezicht in een glimlach en zeiden ze;  "Goede morgen." Ik ga nu geregeld een andere weg. En ook daar volg ik deze procedure. De gevolgen zijn precies als voor twee jaar geleden. Het werkt dus nog steeds, die glimlach. In het begin voldoet zelfs een klein hoofdknikje. Het is fijn om te merken, dat je in deze donkere en angstige wereld een beetje zon kunt brengen. Maar je moet haar wel in je hart dragen en de moed hebben om uit te delen. Tot slot zal ik je nog een klein geheim verklappen; als je van de "zon" uit je hart uitdeelt, raakt ze niet op, ze schijnt zelfs helderder.

Anneke. 27-3-03.