Vanmorgen werd ik wakker met een bepaalde overdenking of bedenking of reeks gedachten, zoals mij dat geregeld overkomt.  Die gedachten zijn dan dikwijls heel nieuw, vol van een zweem van openbaring voor mezelf : een licht dat ineens aangaat met betrekking tot een zeker begrip.  Iets geestelijks. Ik schrijf dit graag eens op. Christenen heb ik soms horen zeggen : ‘Die of die persoon  heeft een ernstig probleem dat alleen de Heer Jezus kan oplossen door het weg te nemen.  Ik heb hem het evangelie verteld  maar... die persoon WIL Jezus niet aannemen als zijn redder.  Dus is er niets aan te doen.’Ook ik heb zulke ervaringen met mensen: ik zie ze worstelen met verslavingen, innerlijke kwetsuren, ziektes.... Ik wijs hen de Weg door de naam van Jezus te noemen.  Maar ze verzetten zich, WILLEN niet.  Dan bid ik tot God, zie na een tijd geen verandering en moet dan wat getroubled besluiten dat ‘de Heer niets kan doen als de persoon in kwestie niet WIL.’Nu het volgende.  Wat is dat, de ‘wil’ van de mens?  Is de menselijke wil zo absoluut (onafhankelijk, niet relatief)? Als ik, heel concreet, in ogenschouw neem wat een mens allemaal wil of niet wil, dan kom ik tot het besluit dat wij mensen zeer beïnvloedbaar zijn.  De psychologen van de reclamebranche weten dat waarschijnlijk heel goed.  Reclame manipuleert ons waar we maar gaan of staan of kijken of luisteren.  We komen er slecht onderuit, zelfs al denken we van wel. In reactie op welke beïnvloedingen vormen wij onze zogenaamde ‘eigen wil’?  Wat komt er in de loop van de dag (en de nacht) allemaal op ons af, dat ons beïnvloedt, een indruk op ons achterlaat ?Volgens mij zijn er twee soorten invloeden: die van buitenaf en die van binnenuit. Die van buitenaf zijn werelds.  Ze wekken onze begeerten op, onze machtswellust.  En we vallen maar al te gemakkelijk in die vangnetten, die zeer subtiel zijn, zeer vernuftig.  Want weet ge wat? De mens is eigenlijk zo zwak, zo manipuleerbaar!  De invloeden van buitenaf zijn ook duister, satanisch, maar dat ziet alleen een christen. Misschien ook een satanist, alhoewel ik niet weet of die eigenlijk ‘iets’ ziet. De invloeden van binnenuit zijn volgens mij, onze herinneringen uit onze jeugd en later.  Als wij die niet loslaten dan blijven zij onze wil, onze keuzes bepalen. Kwetsuren in vroeger jaren, personen die ons iets ‘aangedaan’ hebben, het drukt een stempel  op onze gedachten, onze waarneming van de wereld, op onze besluitvorming.  Op wat we ‘willen’. Tussen haakjes: volgens mij is het belang dat door therapeuten toegekend wordt aan de negatieve ervaringen in de jeugdjaren deels gebaseerd op een leugen. Deels zeg ik.  Want als iemand loskomt van die herinneringen – door te vergeven ?- dan ‘is’ hij die herinnering niet meer.  De leugen is, dat er wordt verondersteld dat ge ‘nog altijd dat kind van vroeger’ zijt.  Maar dat is niet waar.  Een vlinder is niet meer de rups van vroeger.  Een rode roos is geen bloemknop meer, een mosterdplant is geen zaadje meer.  Zo is de mens van vandaag niet meer het kind van gisteren.  Dit, in de veronderstelling dat ge ‘loslaat’.  Christus Jezus helpt ons ‘los te laten’.  Dat allemaal tussen haakjes. Terug naar ons onderwerp.  Wat is nu die ‘wil’ van de mens?  Wat blijft ervan over nadat alle invloeden van buitenaf en van binnenuit uitgeschakeld zijn?  Een zwak specimen blijft er over, vrees ik, schreeuwend om hulp.  Als hij die waarheid op een bepaald ogenblik gaat ‘zien’ doordat ‘het licht is gaan schijnen’, dan ...  De blindheid verdwijnt.  De verbijsterende Waarheid van God en Zijn zoon Jezus daagt als een nieuwe morgen  en hij roept tot God : ‘ Heer ik heb altijd ‘gewild’ ! Heer, ik heb altijd verlangd U te kennen ! Red mij !’  Zo betrekkelijk is de wil of de onwil van de mens! Hoe kunnen wij nu reageren op een persoon die zich afzet tegen de boodschap van het evangelie?  Wij weten, als christen dat alle machten en krachten onderworpen zijn aan de heerschappij van Jezus Christus.  Opstandige beïnvloedingen, negatieve impressies, duistere gedachten en gevoelens: hun plaats is onder de voeten van Christus.  Hij, de zoon van God, zit op de troon aan de rechterhand van de Vader.  Hij heeft de wereld overwonnen.  En die waarheid mogen wij (in heilige verbolgenheid) uitspreken over de persoon-in-de-ban-van opstandige gedachten. En bidden dat het Licht gaat dagen, dat het doek van de blindheid wordt opgeheven. Dat gebeurt op het ogenblik dat de persoon zich gaat keren naar dat licht. Hoe reageert God op een persoon die onwillig is? Wel, Hij is de Vader die alle dagen, desnoods jaren, op de uitkijk staat of zijn verloren zoon nog niet is weergekomen. En Jezus is de Goede Herder.  Hij roept zijn schapen tot zich. Hij roept.  Hij trekt ze met de koorden van Zijn liefde. ‘Kom, kom... komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven.’  Lang geleden heb ik een tijd een buurman gehad die duivenmelker was.  Alle avonden liet hij zijn ‘blauwgeschelpten’ los en riep ze dan na een tijd weer geduldig binnen. Dat klonk zo: ‘Kom...kom...kom...’  en opnieuw : ‘Kom...kom...kom...’.  Tot ze allemaal binnen waren. Onze buurvrouw nu, roept dikwijls haar poezen binnen als het donker wordt.  En dat gaat zo : ‘Kom Minou...kom maar, hoor...Kom Sander...kom...’ En ze tikt eens tegen het voederbakje om te laten weten dat er lekkere hapjes wachten. En dat herhaalt ze tot die ‘onwillige poezen aan komen trippelen. Liefdevol roepen, noem ik dat. Zo blijft de Heer, vol geduld en volharding roepen en lokken tot die onwillige mensen zich eindelijk omdraaien, het Licht ontwaren en in Zijn richting aan komen lopen. Jezus doet, door de H.Geest zijn verlossingswerk en wij kunnen Hem helpen door de verkeerde invloeden op iemand te verwijzen naar de juiste plaats: onder de voeten van Jezus Christus.  En zo mogen wij op bepaalde tijd zien hoe de schapen binnengehaald worden in de stal van Jezus. Amen ?  Amen ! geschreven door Lieve Steenberghs