Dan zijn het diensten die je zo lang bij je mag dragen, dat soms heel veel later nog die woorden tot je spreken en je moed en troost geven.....ze gaan van kracht tot kracht steeds voort....kent u ze ook?
Maar deze zondag was het geheel anders ik zat wat gebogen in de kerk.
Zingen ...dat was maar zachtjes, de Heilige wet deed pijn, alweer verloren de strijd, met goede voornemens de kerk uit gegaan, nu bezorgd er weer in ....strijden en verliezen, je voelt je zo klein als je weer met je gebed tot de Heere moet komen, om weer vergeving te vragen waar je zelf zo van walgt en tegen strijd.....ach Heere wilt u mij weer in genade aanzien, ook dit keer ging het weer helemaal fout.
Het Evangelie klonk weer vanaf de kansel, maar ik kon moeilijk mijn aandacht erbij houden, het was of er een muur tussen de woorden en mij stond, ik hoorde het maar half, ik dwaalde af wat normaal niet zo gauw gebeurt.
K’zag ze zitten de ouderlingen ....stil, recht gericht op de dienstknecht en op het woord wat de Heilige Geest in hun mond neerlegde.
Was ik ook maar zoals ouderling Kees dacht ik, je kon zien dat hij elk woord opdronk zoals je een warme drank drinkt op een koude winterdag, je voelt de warmte naar binnen stromen de koude verdringt het weg.
Kees, ja een boer die alles biologisch teelt, aardappelen en ook vele soorten groenten, en die hij ook van uit zijn winkeltje verkoopt op zijn boerderij, schitterend gebouwd tussen de bomen en er voor een weitje waar allemaal dieren lopen.
Het is altijd fijn om daar te komen, je voelt je daar zo welkom, altijd vraagt hij naar je welstand en dan niet altijd lichamelijk, maar op zijn tijd ook de geestelijke, ja het is een fijne ouderling.....hij is vast niet zo zondig als ik ging er door mijn gedachten, er straalt zoveel kracht uit van hem, iemand vol liefde tot zijn God en zijn naaste.
Zo was de rustdag zwaar, verdriet en schaamte voerden de boventoon en van het heerlijke evangelie was weinig overgebleven om mee te nemen de nieuwe week in.
De avond voor het slapen gaan was mijn gebed moeilijk het voelde of de afstand tussen mij en de Here alleen maar groter was dan ervoor ooit geweest was, na een lang wakker gelegen te hebben viel ik uiteindelijk toch in slaap.
Een paar dagen later vroeg mijn vrouw, Jan zou je wat groenten aardappelen willen halen bij Kees?
De aardappelen zijn op, en dan kun jij wat groenten uitzoeken die we kunnen eten van de week.
De afstand was niet zo ver dat ik het gemakkelijk met de fiets kon, ik reed de boerderij op en parkeerde mijn fiets naast het winkeltje.
Het was mooi weer de deur stond open en voor ik al binnen was riep Kees al....Ha Jan hoe gaat het met jou?..... uh ja goed hoor, ik mag niet klagen, dat was mijn standaard antwoord.
Ik kwam wat aardappelen halen en wat groente uitzoeken voor van de week.
Dat kan hoor Jan er is genoeg en ik heb vanmorgen nog boontjes en andijvie en sla van het land gehaald dus is alles super vers.
Na alles uitgezocht en ingepakt te hebben hielp Kees even alles naar mijn fiets te dragen, onder het lopen zei hij ...het was een fijne dienst Jan een zondag, het is altijd een wonder dat de Here nog zo omziet naar Zijn gemeente en zo geestelijk voedsel geeft voor onze reis en alles onverdiend.
Ik knikte en keek hoe Kees mijn aardappelen in de fietstas zette.
Kees die merkte dat ik maar stil was wat hij niet gewend was, vroeg ...Jan volgens mij is er iets , kan ik je ergens mee helpen?
Even dacht ik te zeggen, nee hoor alles is goed, maar ik voelde dat Kees verder keek dan mijn gezichtsuitdrukking en misschien begreep dat er van binnen een storm woede.
K’ sloeg mijn ogen neer en zei; ik voel me ellendig Kees ik vecht zo vaak tegen de zonde maar verlies er elke keer weer van, en dat maakt me moedeloos de Heere God komt elke keer weer in liefde naar me toe en elke keer weer met ik met schuld naar Hem toe, het is net hoe meer ik probeer mijn best te doen, hoe slechter het gaat, en ik wil het niet en toch...!
Kees luisterde aandachtig en knikte, hij deed een stap in mijn richting en legde zijn hand op mijn schouder en zei; Jan zet je fiets even neer en loop eens even mee.
Kees liep voor me uit richting het weitje met de dieren recht voor zijn winkeltje.
Er liepen wat kippen, ganzen, schapen en varkens en ook nog een kalkoen, die duidelijk liet horen dat hij ons gezien had ,en dat hij hier de baas wilde zijn.
Kijk zegt Kees deze dieren geven ons nu onderwijs, en we leren dat van de varkens en de schapen.
Zie je daar die grote kuil met modder Jan, en zie je daar de varkens in liggen?
Uhhh....ja, dat zie ik zei ik zacht.
Jan ze vinden het heerlijk in de modder, ze gaan even eten lopen wat in de wei en dan heerlijk in de modderpoel ....ze voelen zich daar thuis, ze genieten, je hoort aan hun geknor.
Maar een tijd geleden toen ik aan het werk was in mijn winkeltje, zag ik omdat het weitje zo vlak bij is, en de dieren altijd in de gaten kan houden, dat er een schaapje langs het randje van de modderpoel liep.
Maar het had zojuist geregend en het was er glad, ze gleed uit en viel in de modderpoel, ze deed alle moeite om eruit te komen , maar kwam daardoor alleen maar vaster te zitten.
Ze werd hoe langer hoe viezer, haar vacht zat helemaal onder de modder en dat is best zwaar .....ze kon maar een ding meer doen....blaten ....je hoorde dat ze het benauwd had.
Het was een angstig geroep om hulp, ze zou verdrinken in de modderpoel als er geen hulp was.
Maar zoals ik al zei , kan ik ze van hier in de gaten houden, dus was ik snel bij haar omdat ik hoorde en zag dat dit niet goed ging.
Ik pakte voorzichtig haar vacht en mijn hand onder haar nek en trok ze weer op de kant, ze kon amper staan of lopen, zoveel modder met water zat op en in haar vacht.
Zo voelde nu het volle gewicht ervan.
Ik hielp haar mee om te lopen naar de waterkraan met de slang, ik spoelde ze af zodat ze weer schoon was, daarna gaf haar nog een tikje om te laten voelen, pas op dat was gevaarlijk bij de modderpoel, ze schudde een paar keer het water uit haar wol, en ging meteen weer grazen alsof er niets gebeurt was.
Kees had een glimlach op zijn gezicht bij het vertellen van dit verhaaltje.....nu Jan zei hij komt het wonderlijke ...ik ga mag ze nu gaan vergelijken met ons, als mensen en?.....ja ook dus met jou!
Er zijn mensen die lijken op deze varkens die hier ook in de wei lopen, ze eten en drinken grazen wat in de wei, spelen met elkaar maar op een gegeven moment moeten ze in de modderpoel .....weet je waarom Jan?.... ze voelen zich daar thuis ze genieten om in de bagger te rollen.
Zo zijn er mensen die lijken op deze varkens, ze eten en werken voor hun brood en gaan vriendelijke met elkaar om, maar op een gegeven moment moeten ze even uitleven, zomaar even volop alcohol drinken of praten met een collega over vrouwen of mannen wat totaal niet past in hun leven, even volop de roddels verspreiden over de ander het liefst nog iets erger maken dan ze gehoord hebben en laten zien aan iedereen dat zij zo zeker niet zijn!
Want ze staan het liefst bovenaan zodat ze door iedereen te zien zijn, zal ik kort samen vatten Jan.....ze hebben eigenlijk stiekem plezier in wat Gods Heilige wet verbied!
Met nadruk op stiekem!
Ze moeten even de modderpoel in, zomaar even .....maar het moet om te genieten .....juist zoals de varkens.
Maar er zijn ook anderen met een klein verschilletje Jan ....deze lopen langs de rand van de modderpoel het zijn schaapjes...o, ja ze staan ook graag bovenaan ze horen ook verhalen over anderen ze betrappen zichzelf er ook wel eens op, ze lusten ook wel eens wijn of een biertje ze merken ook dat verhalen over anderen voor op hun tong liggen maar......als deze dingen gebeuren dat voelen dat ze uitgegleden zijn, ze zijn gevalllen in de modderpoel, maar ze genieten niet, nee ze denken daar om te komen het is allemaal modder en het stinkt verschrikkelijk ....ze gaan roepen ze gaan spartelen, hun angst neemt bij elke val of uitglijden ernstiger vormen aan.
Maar hoe groot is de zegen en de genade Jan, we worden in de gaten gehouden recht voor ons is Iemand die Zijn ogen op ons gericht houd, nee niet Jan uit een winkeltje, maar uit de hemel, vanaf de genadetroon.
Het is Iemand die nooit uitgegleden is, Zijn stappen stonden zeer vast, ook als Hij langs de rand liep van de modderpoel liep die wij gegraven hadden.
Bij het eerste gekerm van ons naar Hem komt Hij er al aan, niet omdat Hij ons niet ziet, maar Hij wil horen dat we om Hem roepen als er nood is...denk eens aan Petrus toen hij op de golven mocht lopen naar de Here Jezus toe.
De Here strekt Zijn hand naar ons uit zoals bij Petrus, en trekt ons omhoog, o ja dan voelen we ons gewicht we zitten vol met modder, we zakken haast door onze benen heen, maar Hij neemt ons me en spoelt ons af, dat kan onder het Zijn woord dan kan met het zingen van een psalm ach Jan dat kan zomaar onder het werk , niets is bij Hem onmogelijk.
Maar we moeten daarna ook weer terug de wei in weer met die gevaarlijke modderpoel , alleen met dit verschil we blijven er nu liever wat verder van uit de buurt.
En als we toch uitglijden , ja of er zelfs ingeduwd worden, dan roepen we, omdat we weten Hij ziet en hoort ons , Hij is onze hulp alleen!
Mijn lieve vriend ...als je straks een moment hebt lees dan dat kleine stukje uit 1 Joh. 1 vers
5 t/m 10 daar staat van schaapjes die in het licht wandelen maar ook van schaapjes die gevallen zijn.....maar ook van die Verlosser, die Redder......en Jan waarom deze twee namen?
Omdat deze namen bij gevallenen schaapjes passen, ook jij , ook ik want ik ken de modderpoel ook ik ben er al vele malen in gevallen, dus zie alstublieft niet op naar mij, ook ik leef door de genadige uitgestrekte Arm.
En daarom Jan zat je zo vast afgelopen keer je spartelde en zakte dieper en dieper .....mijn lieve Jan je worstelde met jezelf en dan gaat het steeds meer stinken en word je zwaarder en zwaarder........roep maar Jan roep gerust in je nood.
Varkens roepen niet vanuit de poel ....ze knorren.
Schaapjes roepen want zij gevoelen dat ze daar omkomen, en weten dat ze zonder Hulp verloren zouden gaan..
‘K roep, Heer’, in angst tot U gevloden. Psalm 141:1
Ai haast u tot mijn hulp en red!
Hoor naar de stem van mijn gebed,
En red mij uit de noden.
Zo zat ik de volgende zondag weer in de kerk, niet gebogen meer maar met mijn hoofd omhoog, wel met tranen over mijn wangen deze psalm te zingen
Gun leven aan mijn ziel, dan looft mijn mond.
Uw trouwe hulp; stier mij in rechte sporen.
Gelijk een schaap heb ik gedaald in ‘ rond,
Dat onbedacht zijn herder heeft verloren.
Ai, zoek uw knecht, schoon hij uw wetten schondt
Want hij volhard naar Uw geboon te horen. Psalm 119;88
Na het zingen van deze psalm, keek ik richting ouderling Kees, onze blikken troffen elkaar, bij ons allebei kwam een glimlach en knikten we naar elkaar en diepe dankbaarheid vervulde ons hart want.....Mijn Verlosser Leeft en regeert tot in eeuwigheid !!
