Natuurlijk klinkt het mooi in de oren: "de liefde bedekt alles, gelooft alles, hoopt alles en verdraagt alles..." (1 Kor. 13:7). Maar is dat niet wat naief? Als je al het een en ander hebt meegemaakt in het leven, jong of oud, met een aantal fikse teleurstellingen achter je, is deze tekst dan niet als achterhaalde wijsheid?

Laten we eerlijk zijn, de wereld voldoet niet aan deze maatstaven. De wereld is hard, keihard en soms geldt dat ook voor de kerken. Er wordt gesmuld van de zonde, niets wordt bedekt. Eerst zien, dan geloven. Hoop? Nee hoor, je moet vechten voor wat je wilt. En verdraagzaamheid, dat is toch helemaal een lachertje... Nee, deze vorm van liefde, zoals de Bijbel dat zo mooi beschrijft, vind je echt niet in de wereld.

En dan is er God, die daar recht tegenin gaat. Hij legt de lat schijnbaar hoog. Hij past Zich niet aan naar de wereldse maatstaven maar geeft ons Zijn visie op de liefde. Daar gaat het hele Evangelie over: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf.
Lees het stuk uit 1 Korintiërs 13 nog maar eens door, maak je maar eens los van je eigen teleurstellingen of negatieve ervaringen en laat Gods visie doordringen.

Nee, deze liefde zal nooit uit ons "ik" kunnen voortkomen. Het gaat gewoon recht tegen onze natuur in. Hiervoor moeten we wedergeboren zijn en leven uit Gods Geest.
Deze liefde kun je nooit bereiken met "flower power" of met enig ander menselijk streven zoals de new-age van tegenwoordig. Er is maar één weg: Jezus Christus. Dan maakt het niet meer uit wat we hebben meegemaakt aan teleurstellingen of negatieve ervaringen. Zijn liefde is fris, helder en volkomen echt.
Geen achterhaalde wijsheid, maar Goddelijke realiteit...!