De schepping is nooit voltooid. Dat is natuurlijk logisch want het leven gaat door. De positieve energie, de scheppingskracht mogen we ervaren als afkomstig uit de bron van ons bestaan. Uit het mysterie dat we ook God mogen noemen.
Het nieuwe jaar 2021 is begonnen of anders gezegd is ontkiemd. Het woord ‘ontkiemen’ ervaar ik als een scheppend gebeuren zoals bij het ontkiemen van zaden. Het betekent het begin van nieuw leven. Wat komt er uit het zaadje, wat brengt ons het nieuwe jaar?
Dit jaar zal natuurlijk afwisseling kennen van verdriet en blijdschap, zoals bij het afscheid nemen van dierbaren en het verwelkomen van nieuw leven. Ups en downs horen bij het leven.
Na de somberheid over de pandemie is er weer hoop nu de eerste vaccins beschikbaar komen. Mogen we binnenkort weer dichtbij elkaar komen?
De afwisseling van licht en donker, van verdriet en vreugde leidt tot meer besef en verdieping over hoe ijl en kwetsbaar ons bestaan is. En hoe nietig wij als mens daarin zijn.
Dat inzicht is een van de positieve kanten van deze onzekere tijd. Lang geleden werd het belang van ’inzicht’ al op een mooie poëtische wijze verwoord in een van de Bijbelboeken: ’Inzicht geeft mensen de ware grijsheid’ (NBV 2004 Wijsheid 4:10).
Inzicht geeft ook rust wanneer je weet dat Zijn liefdevolle nabijheid geen illusie is. We mogen ons gesteund weten bij tegenspoed, maar we mogen ook dankbaar en blij zijn als we van het leven genieten.
Met Kerstmis hebben we weer mogen beseffen welk geschenk de mensheid 2000 jaar geleden ontvangen heeft. Jezus leidt ons op de weg naar een vertrouwensrelatie met God, die wij Onze Vader mogen noemen. Wat ver weg leek werd door Hem dichtbij gebracht. De Geest van God is misschien wel daar waar je Zijn liefdevolle nabijheid ervaart. Jezus maakt God als het ware zichtbaar in de verbondenheid tussen mensen.
Jezus wijst op de liefde, op het goede dat in ons van nature aanwezig is. Wij zijn met liefde in Zijn wereld gekomen. Als Jezus zich tot ons richt met de oproep om je bekommeren om je naaste is dat gegrondvest op het doorgeven van liefde uit de bron van ons bestaan. Liefde waarvan Hij getuigd heeft en die aan ons geschonken is om door te geven. Liefde is de essentie van het leven en maakt het leven waardevol. We zijn toegerust om liefde te mogen ontvangen en te kunnen ontplooien in aandacht voor elkaar.
Al voelen we ons soms niet bevoorrecht, er zijn altijd mensen die het minder hebben dan wij zelf. Mensen waar wij iets voor kunnen betekenen. Het gaat dan niet om ‘brood alleen’, maar ook om heel eenvoudige dingen als een telefoontje: Hoe gaat het nu? Kan ik iets voor je doen? Of een glimlach. Een knikje op afstand brengt de ander dichterbij. Het maakt je blij als je die geeft of ontvangt.
De eenzaamheid is voor velen in deze corona-tijd nog groter dan voor hen ‘normaal’ al het geval was. Daar bestaat geen vaccin voor ,...of toch wel?
Jezus leert ons om te zien naar elkaar. Met wat aandacht, met een glimlach injecteer je een goed gevoel bij je medemens. Het geeft ons een gevoel van verbondenheid in deze moeilijke tijd.
Een echte glimlach van aandacht dringt door een mondkapje heen.
