Als de dageraad opstaat wijkt duisternis voor’t  licht.   Een nieuwe dag wordt geboren en in het ochtendgloren verbergt hij nog de hinderpalen of zegepralen. Het is als de dag ter ruste gaat dat men weet en begrijpt of een zonnige dag verglijdt; of hij heil bracht en geluk of zorg en leed.
 
Bij ‘t ontwaken in Mijn Licht, Mijn zonnige dageraad die doorheen de duisternis Mijn dag ontsluiten laat, voelt een mens alleen nog vrede.  Met een dag in’t verschiet, door Mij ontstaan, zie je alleen de zonneschijn, zelfs in pijn.
 
Mijn kinderen, als een ziel in’t ochtendgloren telkens opnieuw in Mij wordt geboren, verglijdt haar leven in alle sereniteit omdat er iedere dageraad nieuwe hoop wordt geboren, hoop die wordt gevoed met geloof en vrede schenkt aan de zinnen. Daarom, Mijn ziel begin elke dageraad, in alle zekerheid in Mijn Heerlijkheid zodra Mijn Licht zich in jou ontsluiten laat, zonder je af te vragen hoe het kan.
 
Wees Mijn en schenk in trouw je hart aan Mij, jezelf terwille.  Geloof, aanvaard, verdeel daarbij en zoals Ik reeds eerder zei: ‘je liefdehart wordt groter naarmate je het meer en meer delen gaat’.
 
Wees daarom paraat bij elke nieuwe dageraad.
Wees als een lamp waardoor Ik stralen kan.
Wees als een zon, Mijn Zon, die harten verblijdt
Wees Mijn, Mijn kind, iedere dag opnieuw,
als bij het ochtendgloren Mijn dageraad wordt geboren.
 
23.10.1993