De menselijke theorie trekt veel verkeerde waarden uit het mysterie van Zijn bestaan.  De impulsen vanuit het menselijk brein stuwen verkeerde interpretaties die de waarheid vervormen.  Vandaar de tegenstrijdige publicaties omtrent de mysteries van het heelal, hemel en aarde.  De ontvankelijkheid van de mens omtrent het sublieme van waarheid en klaarheid ligt in de innerlijke overgave aan de Ene ware God.  De weg is het gebed.  Door de overgave in het innerlijk gebed wordt een stevige relatie opgebouwd tussen Hem en Zijn dierbaar schepsel: De mens.  Vanuit die relatie ontstaat vertrouwen in de gang van zaken, wat deze ook wezen mag, omdat men in de zalige genade van een vredevol hart de zekerheid aanvoelt van de tijdelijkheid van alles wat op aarde bestaat en leeft. Leven in Hem is een innerlijke geborgenheid, ontstaan door de Goddelijke band die men meeneemt naar de eeuwigheid. De vastberadenheid om steeds op te staan en verder te gaan zonder om te kijken vergemakkelijkt de tocht, ook al is de ballast niet verdwenen
 
Maar misschien zie je het helemaal voor je als het gaat om ballast en zie je in gedachten hoe Jezus strompelde met het kruis op Zijn schouders... vallen... opstaan..  Maar waar bleef die hoop in dit strompelen!  Je kunt het je niet voorstellen.
Maar toch heeft Hij Zijn kruis vrijwillig aanvaard toen het Hem werd opgelegd.  Hij heeft het gedragen voor de mensheid tot verlossing van velen en als teken van Zijn volmaakte liefde en trouw.  Van daaruit volgde ook de opstanding.  Vergeet niet: Opstanding betekent ‘leven’!
 
Opstanding vanuit Zijn genade in het aardse leven betekent ook aanvaarding van de dingen en vanuit die aanvaarding in gebondenheid met Zijn Heilige zekerheid, de weg vervolgen.
Dan kan Hij krachten geven en het zware helpen dragen.   Dan kan Hij in de mens de zekerheid leggen dat niets in dit aardse leven blijft bestaan . 
 
Al wat aards is is stoffelijk, dus vergankelijk.  Doch, diep in Hem stroomt Goddelijk leven dat al het aardse zal overwinnen, door Zijn strijd als Goddelijke Majesteit.  Eens zal de aardse vergankelijkheid al zijn kracht verliezen, maar de eeuwige waarde, ontstaan vanuit het Goddelijk Licht zal in zekerheid het huis van de Hemelse Vader bereiken en zal leven in de vredevolle eeuwigheid.  Slechts dan is er geen hulpeloosheid meer, geen verkeerdelijk zoeken, geen strijd.
 
Misschien vraag jij regelmatig: Maar Heer, er is toch zoveel pijn, als ik zie hoevelen er te kampen hebben met haast onoverkomelijke moeilijkheden.   Zijn zij dan voor het ongeluk geboren!  Dat kan toch niet?
 
De omstandigheden van leven zijn niet voor iedereen gelijk.  Dat is niet Zijn wil.  Zo heeft de mens het gemaakt!   Je zou schrikken als je in het hart van menig mens zou kunnen lezen: haat, afgunst, ijdelheid en hoogmoed spelen een grote rol in het leven van velen.   Het eigen ‘ik’ is meermaals het belangrijkste personage in de hele entourage. Als iedereen vanaf zijn ontstaan in liefde en vrede zou leven zouden heel wat obstakels verdwijnen. Vele ziekten zouden totaal in het niet worden opgelost. 
 
Ieder mens zou gelijk zijn in rechten en plichten, zo zou het moeten zijn.  Dit betekent dat rechten of plichten als natuurlijke gaven zouden moeten leven in iedereen,  zodat zelfs de woorden ‘recht en plicht’ niet zouden bestaan.  Je ziet het dagelijks.  Kijk maar naar ‘t verkeer.  Hoevelen eisen rechten waarop zij geen recht hebben.  Hoevelen verzaken aan hun plichten en brengen daardoor anderen in moeilijkheden!
 
De mens heeft nog een lange weg te gaan alvorens men zal leren het eigen leven te beheren in dienstbaarheid,  ten dienste van de gemeenschap.  Dat wil zeggen: in Zijn gemeenschap.  Dit betekent ook: ten dienst van zichzelf.  Als een mens ten dienste leeft van Zijn Goddelijke waarde, dient hij zichzelf.  Het is slechts wanneer iedereen zal dienen vanuit Zijn Goddelijkheid dat de mensheid in zijn totaliteit een waardevol leven zal leiden in het aardse bestaan.
 
Het zal gedaan zijn met knoeien om boven een ander uit te groeien.
Gedaan met duistere zaken die het leven van de naaste kraken!
Gedaan met schittering  in eigenbelang, geef voorrang aan menslievendheid. 
Geef geborgenheid aan ieder menselijk wezen.
Zo wordt de mensheid één:
één in wezen in dit aardse leven
één in geest om naar Gods wet te streven
één in denken en beleven
één in de waarde van het Goddelijk hart en in de Goddelijke stabiliteit
één tezamen in de Heilige Triniteit.
 
27.03.1997