Het leven is een prachtig schip goed in de verf en strak in de zeilen
Een plaatje om te zien en daar ben jij de stuurvrouw van.
Je dobbert op een vlakke zee, de zon schijnt; er is geen wind, je laat je door de stroming rustig meevoeren.
Als je om je heen kijkt zie je meer schepen drijven, het leven is goed en je geniet van de rust- och wat is het leven toch mooi.
Tot je op een dag schepen ziet vertrekken en je er achter komt dat jou eens zo mooie boot niet meer zo mooi is.
De verf bladdert af, de zeilen versleten door de zon en het niets doen.
Je boot in een verwaarloosde staat geraakt.
Als je dit tot je doorgedrongen is, weet je wat je te doen staat: je knapt je boot weer op en zet een koers uit en begint te roeien met de riemen die je hebt.
Je roeit tot er een windje de zeilen bolt.
Je weet dat je op de goede koers bent gekomen.
Je zeilt van de ene naar de andere haven en doet nieuwe kennis op die je helpt om het volgende stuk van je koers te bepalen.
Zeilend  over de zeeën van kennis neem je al wat je nodig hebt op.

Zolang als je op de uitgezette koers blijft is er niets wat je de winduit de zeilen neemt.
Tot je op een dag van je koers afwijkt.
Het lekkere windje wordt steeds sterker en voor je het weet zit je in een zware storm.
Golven slaan over je schip; wind trekt aan je mast, het zeil is gescheurd en wappert in de wind.
In de verte zie je rotsen en je denkt dat je er tenonder gaat.
Als je op dit punt bent gekomen vrees dan niet.
Maar denk aan de verhalen die ik heb verteld.
En als je in mij gelooft zul je een licht zien aan de horizon.
Een licht dat je aantrekt- weg van de rotsen en van de ondergang
Ik kan je leiden naar rustiger water.
Want wie in mij gelooft zal nooit ten onder gaan maar altijd een goede koers aanhouden.
Ik wens je dan ook een behouden vaart toe.    

sjaak kleijn (geschreven voor Louise)