Onderuit gehaald door slechte berichten na een onderzoek op mogelijk terugkerende
kanker. Met dit opnieuw weten moet je toch door gaan met leven, een bijna onmogelijke taak.Waar komt toch al die ellende steeds weer vandaan, houdt het dan nooit eens op? Allemaal vragen die om antwoorden roepen en niet gevonden worden.

Waarom schreeuwt het keihard in mij,dat zulke lieve mensen dit moet overkomen.
Als je het hebt over liefdevolle mensen zijn zij het wel, ik snap er niks meer van.
God waar bent U nu in deze fase van hun leven?

Advent is tijd van verwachting, morgen start die periode weer.
Een periode van hopen op Gods aanwezigheid in ons leven, van groeien aan ons zelf
van Jezus in stilte mogen ontmoeten, lijkt me zo geweldig om te mogen ervaren.

Troost en bemoediging blijven in mijn keel steken, ik kan alleen maar huilen bij het idee. Het is zo niet eerlijk allemaal. Opstandig word je ervan.

Waartoe, waarheen gaan we met z'n allen is een vraag die zich met kracht aan me opdrinkt.

God is Liefde dat Weet Ik Zeker, al beeldhouwend heb ik het maar weer van me afgezet, vorm gegeven. En wat er tevoorschijn kwam gaf mij troost. Er zat een boodschap in dat beeldje. Gedragen door moeilijke tijden , in de armen van Jezus
die als een liefdevolle stoel van engelenvleugels om ons heen gewikkeld zijn.

Zo alleen kan ik het aan, al zal het nog moeilijk genoeg worden. En bidden om kracht
dat helpt ook heb ik ervaren, dus zal ik veel in gebed zijn vrees ik.

Het maar weer bij God brengen, telkens opnieuw want het is te moeilijk om het zelf te dragen dat kan geen enkel mens. En blijven bidden om genezing, blijven hopen
op een wonder, Want de Wonderen zijn de Wereld nog niet uit.

Het is adventstijd een tijd van hoop op de komst van Jezus in ieder mensen leven
ook de doodzieke mens mag Jezus begroeten, Hem omarmen en Hem liefhebben
en om Kracht en genezing vragen.

We moeten veel bewuster genieten van mooie momenten die we samen hebben,
het leven veel meer vieren als dat nog kan.