We gaan de decembermaand in, een maand waarin we extra stil mogen staan bij Gods liefde voor de mensen. We denken aan het kind in de kribbe, niet zomaar een kind, maar de Zoon van God en we denken aan een liefdevolle God die zag wat er in deze wereld gebeurde, hoe alles misging, hoe mensen wegen bewandelden die hen brachten in duisternis, wegen die hen geen winst opleverden in hun levens maar juist een enorm verlies, want ze verloren niet alleen hun waardigheid, hun oprechtheid, hun eigen eer, nee ze verloren vooral en bovenal een plek in de eeuwigheid. Wanneer we daarbij stilstaan en denken aan God die het zo mooi bedacht had en zo mooi gepland, Hij bepaalde de richting en de mensheid besloot om af te wijken. Hoe moet Hij zich gevoeld hebben? Bedenk het verdriet van Hem als Vader die waakt over Zijn kinderen en die twee dingen kan doen, of Zijn handen aftrekken van de mensen of juist Zijn grote liefde betonen. Dat laatste deed God, Hij deed datgene wat misschien vreemd is in de ogen van velen, Hij liet zien hoeveel Hij over had voor de redding van de mensheid, Hij stuurde Zijn eigen Zoon. Het is heel bijzonder, want wanneer anderen fouten maken weten wij precies welke straf ze verdienen, maar God denkt niet zo en ook toen dacht Hij niet zo, Hij keek naar de toekomst, Hij keek naar het doel dat Hij voor ogen had en dat was de eeuwigheid voor alle mensen, leven in Zijn nabijheid en hoe kon Hij dat nog bewerken? Was de afstand tussen Hem en ons niet levensgroot geworden, waren we niet veel te ver afgedwaald? Was de kloof die ontstaan was niet onoverbrugbaar? In onze ogen misschien wel, maar gelukkig keek Hij niet door onze ogen, maar door de ogen van een liefdevolle Vader, vol ontferming bewogen voor jou en voor mij, voor een ieder. Ook dit jaar mogen we weer denken aan Zijn liefde voor ons en mogen we weer denken aan de komst van dat kind, zo kwestbaar, zo bijzonder, zo klein, en toch zo ontzettend GROOT, onze Koning der Koningen en Here der Heren die voor ons de dood overwon en een plaats bereidt in het Koninkrijk van Zijn Vader, een plaats om te komen en te wonen. En weten jullie wat zo bijzonder aan dit verhaal is? We hoeven eigenlijk maar zo weinig te doen, we hoeven alleen maar JA te zeggen tegen Hem en Hem een plekje te geven in ons hart, Hem een woning aan te bieden in ons leven en dan biedt Hij ons een woning aan bij Hem in de eeuwigheid.