Tijd van verwondering
Adembenemende beelden kwamen op mijn netvlies toen ik de prachtige beelden over de natuur zag van de EO. Op een zeer bijzondere manier weergegeven n.l. gezien door de ogen van de vogeltrek wereldwijd.
Verwondering dat al die verschillende soorten vogels zulke fijngevoelige zenders blijken te bezitten om dat wat ze nodig hebben aan voedsel te vinden. En heel creatief zijn in het plekje veroveren als ze met heel veel zijn.De wauws en wat gaaf en prachtig in beeld gebracht kwamen veelvuldig langs. Van de natuur kunnen we toch zoveel leren. De veelheid aan roze flamingo’s was imposant en grappig tegelijk, die mooie liefdesdans een feestje om naar te kijken. Wat lijken wij mensen op dieren als je het goedbeschouwd. Hongerig naar liefde ook in staat om heel ver te gaan om dat te krijgen wat we hebben willen. Aandacht en liefde het is van iedereen. Een vingerwijzing zijn in mijn beleving al deze beelden naar onze oorsprong. Als je nu nog niet in de gaten hebt dat er een God is die dit wonderlijke mooie allemaal gemaakt heeft , zit je echt te slapen. Bewustwording is een prachtig proces.
We leven in een snelle haastige tijd met ongelofelijk veel prikkels van internet ,I-pads en telefoontjes en van geld verdienen . Er is bijna geen tijd meer om stil te zijn, of stil te staan bij al dat moois wat God ons aanreikt. Dat pure eenvoud je gelukkig kan maken, onthaasten een groot goed is zijn de lessen van dit leven . Waarin wij steeds meer mensen zien omvallen van de stress.
Stuk zitten kan het grootste geschenk opleveren dat je maar kunt bedenken voor je zelf, daar kan ik zelf van meepraten. Op dat moment wordt je gedwongen om na te denken over waar je mee bezig bent en vooral waarom doe je dat allemaal?
En weet je wat ik een van de meest ontroerende beelden vond uit de film van de EO, de terugkomst van het vrouwtje van de ooievaar. Het mannetje staand op het nest te wachten op de komst van het vrouwtje dat hij een half jaar geleden voor het laatst had gezien. Het enthousiaste geklapper van de snavels van beide ooievaars de kop in de nek gelegd vol vreugde over het weerzien met elkaar.
En gelijk moet ik aan God en de mens denken. Een God in de Hemel die vol juichende engelenkoren staat te wachten op de mensen die eindelijk de stap durven nemen om naar hem toe te komen .Het is nog niet te laat, God heeft engelengeduld!
De Liefde van God ligt zomaar voor het oprapen, Hij nodigt ons uit door bijvoorbeeld in de natuur te zijn tot rust te komen en te genieten van het leven. Niks te doen, maar vooral eens alles te laten wat je stress heeft bezorgd.
Die zendertjes , die fijngevoelige bedoel ik, die hebben we zelf ook binnen in ons, het is alleen de kunst omdat weer op te roepen en daar weer meer naar te gaan leven. Want dat wat natuurlijk is laat zich niet wegsturen, dat blijft eeuwig in ons aanwezig. Zo komen tot de kern van alle dingen, het is zo eenvoudig . Bewuste keuzes maken vraagt moed en vertrouwen , en ik hoop dat er mensen zullen opstaan en zullen zeggen , ik ga het volgend jaar helemaal anders doen, dan heeft dit verhaal tenminste zin gehad.
