Stil en bescheiden , misschien wel een tikkeltje beschaamd staat hij bij de deur van de Boni met zijn straatkrant. In de hoop dat iemand Hem ziet Staan, en niet achteloos aan hem voorbij zal lopen.En een krant zal willen kopen.

Pijnlijk gevoel kan je dat opleveren lijkt me zo als iedereen druk met zijn kerstinkopen met karrenvol je voorbij komt sjezen.In een rare wereld leven wij, waarin  wij  amper tijd maken om echt naar iemands verhaal te luisteren, na twee zinnen zijn ze al weer weg met hun aandacht ,alweer in gesprek met een ander.

Zo snel gaat alles aan ons voorbij, totdat je pijnlijk in je eigen kring wordt geconfronteerd met een familielid die ineens opgenomen wordt  in de psychiatrie. En je het verhaal herinnert van de Heilsoldaat over mensen die het  na het uit-behandeld zijn in de inrichting weer op straat het niet redden en daarom dakloos worden. Er is geen plaats meer voor hen in onze maatschappij. Heel wrang en heel erg confronterend. Familie laat mensen in de steek, zien het niet meer zitten en soms is dat echt te begrijpen.

Soms kan ik er ook niet mee om gaan, draai ik ook mijn hoofd af en wil er ook niet mee geconfronteerd worden. Dacht bij me zelf ga toch werken. Maar na een gesprek met een Heilsoldaat is mijn zienswijze veranderd, ze vond me te kort door de bocht en daar had ik moeite mee. Ze vertelde dat veel dakloze uitbehandelde mensen uit de psychiatrie zijn, dat wist ik echt niet , ik had me er ook nog nooit zo in verdiept moet ik eerlijk zeggen. De krant verkopen is de eerste stap op weg misschien naar een ander leven. Zo kun je er ook naar kijken. Dus groeten en hopen en bidden dat ook die persoon bij de hand wordt genomen en een plek mag vinden in onze maatschappij. Ook daar zijn wij met elkaar verantwoordelijk voor. Dus een krant kopen is een nieuw begin.

Ik denk aan Jezus, die paralel is gauw gemaakt. Ook voor Hem was geen plaats een simpele stal daar moest hij het mee doen. Maar toch een plekje dat wel. Alles beter dan geen dak boven je hoofd en je niet welkom voelen.En nu maar hopen dat ook deze dakloze mensen Jezus mogen ontmoeten in b.v. de heilsoldaat maar ook in de ontmoeting met ons zelf. Ieder mens verlangt naar liefde warmte en een plekje in iemands hart toch? Zullen we proberen om daar wat meer aandacht aan te besteden het komende jaar?

Dat onze Liefde maar af mag stralen op ieder mens die wij ontmoeten nu en alle dagen van ons leven.

Dat wij zelf het goede voorbeeld maar mogen geven aan onze kinderen en kleinkinderen dat vind ik belangrijk, we kunnen elke dag leren en opnieuw proberen om het beter te doen.

Aandacht geven, is ontvangen tegelijk. Dat is rijkdom vergaren op een menselijke manier. Daar kan geen miljoenenjacht tegen op !!

Tineke Ebing