Ken jij dat gevoel? Het gevoel dat je van alles overkomt en je probeert er doorheen te worstelen, maar je ziet geen enkele mogelijkheid. Het lijkt alsof alles je tegenzit, alsof zich bergen op je pad begeven en hoe je ook kijkt en hoe je ook zoekt, je weet het gewoon niet meer, je ziet het gewoonweg niet en je piekert en piekert. Momenten van rust ken je niet meer en de onrust krijgt de overhand. En toch als je goed nadenkt en alles overziet dan weet je maar al te goed dat er een God is in de hemel, de enige waarachtige God, die jou beloofd heeft om bij jou te zijn, die gezegd heeft dat je niet hoeft te vrezen en toch ben je bang, toch woekert die angst in je hart. Die momenten zijn bekend bij velen van ons en toch hebben we een sprekende God die ook tegen jou wil zeggen dat je Zijn kind bent en niet hoeft te treuren, de koers is nog niet uitgelopen.  De angst die nu in jou leeft wordt wel degelijk verbroken.  In je onzekerheid is het duister en dof, nochtans verwijdert Hij in jou de duisternis en het stof.  Geef tijd de tijd om de onrust in je hart te verwerken, dan zul je merken dat Hij je bert in zijn zekerheid omdat Hij je nooit in een valkuil laat lopen.  Dus wees rustig en geloof, het spoor dat jij neemt met Hem is de juiste weg naar zekerheid in die onnodige strijd.  Als jij je onrust buiten zet krijg je een belangrijk effect.  Er komt een mooie glans op je gelaat die je niet verlaat. Wees daarom steeds paraat jezelf te geven om iedereen te helpen in hoop te blijven leven.
 
Hij zegent je op al je wegen en geeft je Zijn Vaderlijke zegen.  Amen