De stilte van Getsemané
Wanneer je een reis door Israël maakt staan vaak plaatsen op het programma die vermeld worden in de bijbel. Pasen komt naderbij en de gedachten over de laatste levensfase van Jezus laten je niet los. Ben je een keer in Jeruzalem geweest dan denk je (ik) in deze tijd altijd aan de Via Dolorosa. De weg naar Golgotha waarop Jezus met zijn kruis liep bestaat nog steeds.
Elke bezoeker van Jeruzalem loopt ongetwijfeld over deze lijdensweg, de Via Dolorosa. Je wilt dat niet missen. Het is natuurlijk een historisch gezien interessante weg. Maar het raakt diep ons religieus gevoel. Het evangelie wordt als het ware van dichtbij ervaren.
Jeruzalem is na de kruisiging verschillende keren verwoest geweest. Na een verwoesting werd de stad als regel herbouwd op de eerdere fundamenten. Dat geldt ook voor de Via Dolorosa. De huidige Via Dolorosa dateert uit de Middel Eeuwen. Het plaveisel waar Jezus volgens de overlevering met zijn kruis heeft gelopen bestaat nog, maar ligt enkele straatniveaus dieper.
Te midden van veel wandelaars, bedevaartgangers, spelende kinderen en verkopers van allerlei dingen vliegen de gedachten alle kanten uit. Het is moeilijk je te concentreren op de immens belangrijke gebeurtenis die zich daar afspeelde. Uit liefde voor mens, dus voor ons, onderging Hij vernedering, foltering, ondraaglijke pijn en uiteindelijk de kruisiging.
Omringd door mensen, ook zijn volgelingen, werd Hij meegesleurd. Welke gedachten zouden door Hem heen zijn gegaan? Was Hij zich sterk bewust van Gods nabijheid? Ongetwijfeld in doodsangst, maar vol overtuiging van Zijn liefde voor ons gaf Hij niet op.
In 1986 werd in Nashville het prachtige lied Via Dolorosa geschreven. Sindsdien door velen vertolkt. Uit de mooie versie van Sela uit 2014 komen de woorden: “ Maar omdat Hij van ons hield met heel zijn hart, is Hij gegaan, Langs de Via Dolorosa, heel de weg naar Golgotha” (onder meer te vinden op YouTube). Het lezen van de evangeliën maar zeker ook dit prachtige lied brengen je ook dichtbij het verleden. Daarvoor hoef je zelf niet op kruisweg te lopen.
Een groot contrast met de Via Dolorosa is de hof van Getsemané.
Als je daar bent ervaar je veel rust tussen de eeuwenoude olijfbomen. Indrukwekkend is het om aan de voet van de Olijfberg te zijn waar Jezus zich niet lang voor Zijn gevangenneming terugtrekt . Hier bereidde Hij zich in stilte voor op Zijn offer aan de wereld. Hij was daar alleen, zonder Zijn volgelingen. Hij aanvaardt dat wat komen moet met pijn en worsteling. Hij ervoer daar via een engel verbondenheid met God, Zijn Vader. In Lucas 22 : 43 lezen we daarover:
"en Hem verscheen een engel uit de hemel om Hem kracht te geven".
Het verhaal over de steun die Jezus in zijn laatste levensfase bij God zoekt zal voor velen herkenbaar zijn of wellicht worden. Ook ons stoffelijk leven zal eens eindigen. In de stilte van Getsemané, maar ook in onze eigen innerlijke stilte ligt de ontvankelijkheid voor Gods nabijheid, het besef van Zijn verbondenheid, en het ervaren van Zijn steun.Hij is altijd bij ons, ook op onze laatste levensreis.
God vult onze innerlijke stilte met vertrouwen. Wij zijn vervuld van Zijn Geest. Als ons lichaam moe tot ruste komt reist onze geest naar Zijn woning in de liefdevolle stilte. De Geest die van het lichaam wint schenkt ons dan de woorden: je bent welkom mijn lieve kind.
